Tętniak co to jest? Ja to przeżyłam...

Długo się zastanawiałam czy w ogóle pisać ten post, czy w ogóle kogoś to zainteresuję. Ale z drugiej strony tak wiele z Was pytało o to...a może komuś ten post pomoże...???

Moja choroba -tętniak...

To było latem, dostałam pierwszy urlop. Tak bardzo się cieszyłam. Była piękna pogoda i chodziłyśmy z mamą na plażę. Któregoś dnia zaczęła mnie strasznie boleć głowa. To nie był pierwszy raz, bo głowa bolała mnie zawsze nawet kiedy byłam dzieckiem przypominam sobie bóle szczególnie nasilały się od słońca.
Ale ten ból był nie do zniesienia, nawet tabletka nie pomogła. Ból głowy nie ustępował i był nie znośny pulsujący jakby ktoś próbował od środka rozbić głowę. Prawdę mówiąc był nie do wytrzymania. Gdy w sobotę obudziłam się z moim prawym okiem było coś nie tak jakby zaszło mgłą a wszystko widziałam podwójnie.
W poniedziałek rano wybrałam się do przychodni co było dość ciężkie bo nie wiedziałam, który obraz to ten właściwy. Wytłumaczyłam lekarzowi objawy i kazał zgłosić się do szpitala. Chłopak zawiózł mnie do szpitala.  Zrobiono mi mnóstwo badań okulistycznych i lekarz stwierdził, że to sprawa neurologiczna. Zrobią tomografię. Kazali siąść na wózek. Musiałam zostać na oddziale bo trzeba wykonać więcej badań. Pierwsza moja myśl: "i dobrze może chłopak zacznie się martwić i poświęci mi więcej czasu". Pojechał do domu i przywiózł najpotrzebniejsze rzeczy. Rano przyszedł obchód z mnóstwem młodych studentów i zaczęto mnie badać tak jak robią to neurolodzy czyli sprawdzając odruchy itp.
Zapytałam lekarza co mi jest? "Nie mamy jednoznacznego wyniku ale coś jest w Pani głowie i powtórzymy tomografię z kontrastem"
Po badaniu przyszła Pani ordynator i poinformowała, że mam tętniaka... 
Rozpoznanie:tętniak tętnicy szyjnej wewnętrznej prawej-wewnątrz-zewnątrzjamisty. Niedowład nerwu VI prawego.
Ale co to? Czy ja umrę? Narastała we mnie panika, strach... " Tętniak to taki guz przeważnie ziarnka grochu, Pani ma już wielkość piłeczki pingpongowej i uciska na nerw wzrokowy z prawej strony"
Później pamiętam tylko płacz i strach, ja mam dopiero 23 lata, jeszcze tyle chciałam zrobić, a najbardziej płakałam bo będą musieli ogolić mi włosy!!!
Moim lekarzem prowadzącym był naprawdę świetny lekarz, który dbał o mnie. Musiałam trafić do innego szpitala na neurochirurgię...to było straszne bo nic nie wiedziałam co się ze mną stanie, mój chłopak przestał mnie odwiedzać bo po prostu spanikował.
- "Panie doktorze, co ze mną będzie bo leże już 3 dni a nic nie wiem?"
- "Jutro ma Pani operację"
- " A na czym będzie ona polegać?"
- " Rozetniemy nogę i pobierzemy z niej żyłę, którą umieścimy Pani w głowie"
- " A jakie są możliwe komplikacje?"
- " Ale ja nie wiem czy Pani ją przeżyje, a nawet jeśli to będzie Pani w najlepszym wypadku sparaliżowana"
Rodzina zbierała pieniądze na operację, ja zrezygnowana. Wieczorem dostałam telefon od mojego lekarza z pierwszego szpitala:"Sylwia rano wypisz się na własną prośbę i nie zgadzaj się na żadną operację. Załatwiłem Ci miejsce w szpitalu w W-wie" 

Pojechaliśmy...więc jest jakaś szansa dla mnie? Bałam się, że już nie zobaczę mojej rodziny, że zostanę tam sama i nikt mnie nie odwiedzi...
Wieczorem na oddział przyszedł mężczyzna wysoki, szczupły w starym prochowym płaszczu i mnie szukał,to był profesor. Przyznał szczerze, że to będzie trudny zabieg ale damy radę!!! Gdzieś jakaś nadzieja cicho zabłysła...

Po wszystkich badaniach przyszedł dzień na zabieg. Dostałam miejscowe znieczulenie w pachwinę skąd dostano się do mojej głowy i tak "zaklipsowano" mojego tętniaka. Później 24 godziny w bezruchu. Po kilku tygodniach wyszłam ze szpitala. Po roku na kontrolę. W tym czasie głowa jeszcze bolała ale nie już tak bardzo. Byłam pewna, że jestem zdrowa...
Pojechaliśmy na kontrolę do Warszawy i znów kolejne badania. Diagnoza: ona nadal rośnie, zabieg nic nie pomógł ale jest jeszcze jedno rozwiązanie - zamknięcie tętnicy.
Zabieg polegał mniej więcej na tym samym tylko zamiast wpychać w niego sprężynki odcięto mu dopływ. Mam teraz o jedną tętnice mniej, tamta jakby uschła...
Najśmieszniejsze jest to, że z prawej strony na szyi mam prawie niewyczuwalne tętno...
Lekarze mówili, że Bóg nade mną czuwał i miałam szczęście, że poszłam na tą plażę bo od nagrzania tętniak się uaktywnił i dał objawy gdzie normalnie tętniak niczym się nie objawia aż pęka i często jest już za późno.
Widziałam na oddziale wielu ludzi po tętniaku gdzie na nowo uczyli się chodzić, mówić...

Ja żyję, funkcjonuję normalnie, jestem pod stałą kontrolą neurologa.
Męczę się szybciej ale mogłam urodzić dziecko ( oczywiście już nie siłami natury) i teraz cieszę się z każdego dnia i z tego, że jestem zdrowa. 
A zalecenia: żyć bez nerwów i mało wysiłku :)

Kochani szanujcie swoje zdrowie, róbcie badania. Ja wiem, że tomografii nie robi się na co dzień czy rezonansu ale warto naciskać na lekarzy i prosić o skierowania tym bardziej jeżeli ktoś często skarży się na ból głowy.