Czarno to widzę. Paulina Artur Kuchta - recenzja ebooka.

 69/2025

Uwielbiam grozę, chociaż po opowiadania sięgam naprawdę rzadko, a  w wersji elektronicznej praktycznie wcale. Tym razem jednak coś mnie skusiło i sięgnęłam po "Czarno to widzę" - zbiór dziesięciu opowiadań grozy autorstwa Pauliny i Artura Kuchty.

"Czarno to widzę" to zbiór dziesięciu opowiadań:

Widzę cię, widzę was — Paulina Kuchta
Ten dom będzie ostatni — Artur Kuchta
Diabolus ex Machina — Paulina Kuchta
Życie pozagrobowe — Artur Kuchta
Na dachu świata — Paulina Kuchta

Nowy dom Weroniki — Artur Kuchta
Zawsze masz mnie — Paulina Kuchta

A umarłych wieczności — Artur Kuchta
Lustra — Paulina Kuchta
Radioaktywny blues — Paulina Kuchta

Opowiadania są krótkie, a w zaledwie 54 stronach mieści się ich aż dziesięć. Każde z  innym klimatem, ale łączy je niepokój, napięcie oraz mroczny klimat i niedomówienia, które potrafią wybrzmieć mocniej niż opisane potwory. 

Nie wszystkie opowiadania trafiły w mój gust, ale cztery zdecydowanie zasługują na wyróżnienie.

Najbardziej zapadło mi w pamięć "Diabolus ex Machina". To opowiadanie o starej maszynie do pisania, która zaczyna wpływać na autora, zmieniać jego tekst i jakby wymuszać własną narrację. Uwielbiam motyw przedmiotu przejmującego władzę nad człowiekiem. Tu klimat jest duszny, niepokojący i wyczuwalny już od pierwszych zdań. To zdecydowanie najlepszy tekst w całym zbiorze i widzę w tym pomyśle potencjał na pełnowymiarową książkę.

Duże wrażenie zrobiło też na mnie opowiadanie "Ten dom będzie ostatni". Pisarz, który sceptycznie podchodzi do duchów i nawiedzonych miejsc, odwiedza takie miejsca, aby zebrać materiał do swojej książki. Ten dom miał być ostatni, jednak tym razem coś się zmienia. To opowiadanie ma naprawdę mroczny klimat i gęstnieje z każdym zdaniem. 

Kolejne opowiadanie „Nowy dom Weroniki” to historia kobiety, która wyprowadza się od matki do nowego miejsca, własnego domu, gdzie poszukuje spokoju. Szybko okazuje się, że dom ma swoje zasady i tajemnice, a Weronika poddaje się im całkowicie i jest jej z tym dobrze. Opowiadanie kompletnie mnie zaskoczyło i nie spodziewałam się takiego przebiegu wydarzeń. 

I ostatnie opowiadanie, które najbardziej mi się podobało to „A umarłych wieczności”.

To trochę inna historia niż pozostałe i pokazuje, jak może zmienić życie nieodebrany telefon od przyjaciela. Ile razy wyciszyliśmy telefon i zajęliśmy się swoimi sprawami nie myśląc o tym, że ktoś może potrzebować naszej pomocy? Strach i refleksja, zmuszają  tu do przemyśleń. Właśnie to zostało mi po tym opowiadaniu.

Podsumowując "Czarno to widzę" Pauliny i Artura Kuchty to zbiór, który ma swoje mocniejsze i słabsze opowiadania, ale te najlepsze zdecydowanie bronią całości. Jeśli lubicie grozę w krótkiej formie, lubicie gdy historia zostawia po sobie emocje i nie daje o sobie zapomnieć, to warto po ten zbiór opowiadań sięgnąć.

Autor: Paulina, Artur Kuchta

Gatunek: opowiadania grozy

Wydawnictwo: Ridero

Ilość stron: 54

Data wydania: 18 sierpnia 2025